Uit een een studie van Frank Hubers en Thomas Thijssens van de Open Universiteit blijkt dat de wettelijk verplichte rapportage door Nederlandse grote banken en verzekeraars over mensenrechten weliswaar toeneemt met de jaren, maar niettemin zeer gering van omvang blijft.

Met de implementatie van Richtlijn 2014/95/EU in de Nederlandse wetgeving, benoemt de wetgever expliciet een aantal niet-financiële zaken, waarover grote beursgenoteerde bedrijven (OOB’s) sinds 2018 dienen te rapporteren in hun bestuursverslag. Een van die expliciet benoemde zaken is mensenrechten: bedrijven dienen inzicht te geven in hun risico’s, beleid en prestaties met betrekking tot mensenrechten(schendingen). 

In de studie werd onderzocht hoe grote banken en verzekeraars in Nederland in de afgelopen jaren hebben gerapporteerd over mensenrechten. Daarbij wordt specifiek gekeken naar de veranderende institutionele context. Anders dan voorgaande studies wordt wetgeving niet beschouwd als een geïsoleerde gebeurtenis, maar veel meer als de uitkomst van de voortdurende interactie van de verschillende krachten binnen de specifieke institutionele context. Daarbij rijst de vraag: Zorgt wetgeving voor meer transparantie of is het feitelijk mosterd na de maaltijd? De resultaten laten zien dat rapportage over mensenrechten weliswaar toeneemt met de jaren, maar niettemin zeer gering van omvang blijft. De implementatie van Richtlijn 2014/95/EU laat bovendien geen duidelijke toename in rapportage zien. 

Lees het over het onderzoek in Maandblad voor Accountancy en Bedrijfseconomie